انتشارات - روایت داریوش

توضیحات

روایت داریوش آشوری از مسئله توسعه در ایران

اگرچه استاد داریوش آشوری فضای دوقطبی حاکم بر دوران جنگ سرد و منازعات ایدئولوژیک میان کاپیتالیسم و سوسیالیسم را مشاهده کرده و از طرف دیگر نسبت به ادبیات حوزه توسعه در معنای آکادمیک آن شناخت دارد، اما خیلی زود این فضاهای متداول در حوزه ادبیات توسعه را ترک و به دنبال گمشده خود در ساحت های زبانی و فرهنگی می گردد.دغدغه اصلی آشوری، توسعه جان پریشان ایران است، اما او مسیر توسعه را نه صرفاً سنجه‌های اقتصادی و سیاسی، بلکه زبان و فرهنگ می داند. او با عبور از الگوهای رایج در ساحت توسعه، بر موضوع بدیع تری چون «زبان باز» انگشت گذاشته است.

در نظر آشوری، ریشه های بحران توسعه نیافتگی جامعه ایرانی در عرصه زبانی و فرهنگی نهفته است و او خود را پژوهشگری می داند که در پی «زبان-درمانی» و «فرهنگ-درمانی» است.الگوی موردنظر آشوری در حوزه توسعه را می توان «زبان به مثابه سنگ بنای توسعه» نامید و در این الگوی فکری او قصد دارد نقش زبان در توسعه و پیشرفت را نشان دهد.آشوری معتقد است که از راه گشت وگذار در فضای زبانی است که می توان تفاوت های میان جهان های توسعه یافته و توسعه نیافته را در بیخ و بن ماجرا درک کرد.

توضیحات تکمیلی