آخرین مطالب

درباره تمرین دموکراسی در بزرگترین دموکراسی دنیا (هند)

نویسنده: [popup_anything id=”5209″]

انتخابات عمومی هند، بزرگترین رویداد انتخاباتی جهان در حال برگزاری است. این انتخابات که به منظور تعیین اعضای مجلس و همینطور نخست وزیر هند برگزار می شود در طی ۷ مرحله از تاریخ ۱۱ آوریل تا ۱۹ مه در ۲۰ ایالت و ۷ قلمرو فدرال  هند برگزار می شود. گستردگی هند، تراکم و حجم بالای جمعیت، وفور مناطق دورافتاده و تنوع قومی و مذهبی و به مثابه آن تنوع فستیوال ها و تعطیلات  در ایالت های مختلف باعث شده این انتخابات در طی ۷ روز، آن هم با فاصله زمانی ۴-۷ روز برگزار شود. در این انتخابات تنها ۲۵۰ هزار نیروی پلیس مرکزی از دهلی یک به یک به ایالت های مختلف رفته و در کنار پلیس محلی و ایالتی از امنیت و صحّت برگزاری انتخابات محافظت می کنند . برای نقل و انتقال این نیروها ۲۵ هلیکوپتر، ۵۰۰ قطار، ۱۷۵ هزار خودرو و صدها اسب و قاطر و کشتی و قایق در نظر گرفته شده است تا نیروهای پلیس در دورافتاده ترین مناطق هند که حتی از طریق جاده هم امکان دسترسی به آنها وجود ندارد، نظارت بر روند انتخابات داشته باشند. در برخی مسیرها حتی نیروهای برگزارکننده انتخابات مجبور هستند مسیری طولانی را در طی حدود ۳ روز با پای پیاده طی کنند. چرا که هدف این است که هیچ رای دهنده ای مجبور نباشد مسیری بیش از ۲ کیلومتر را برای رای دادن طی کند. بطوریکه در دوره قبل تنها به خاطر حضور یک رای دهنده، یک حوزه رای گیری در یکی از جنگلهای ایالت گجرات هند افتتاح شده بود.  رفت و آمد این نیروها از ایالتی به ایالت دیگر دلیل اصلی ایجاد فاصله میان روزهای رای گیری است.

این شکل از سفرهای انتخاباتی در تاریخی دموکراسی هند سنت دیرینه ای است کما اینکه در انتخابات ایالتی سال ۱۹۳۷ جواهر لهل نهرو برای تشویق مردم به رای دهی برای حزب کنگره ملی کل هند را شهر به شهر، روستا به روستا و جنگل به جنگل رفت تا مردم را به رای ریزی و هموار کردن مسیر آزادی و برابری در هند تشویق کند. او در خاطرات خود که بعدها تحت عنوان “کشف هند” در کتابی منتشر شد می نویسد که چگونه بسیاری از مسیرها را با فیل طی کرده تا به مردم محلی دسترسی پیدا کند و پیام خود را به آنها برساند و البته صدای آنها را هم بشنود.

تعیین روزهای رای گیری خود فرایند پیچیده ای است که برای تعیین آنها وضعیت هر ایالت را بر حسب روزهای تعطیل، جشن ها و اعیاد محلی و پیش بینی آب و هوای آن ایالت در نظر می گیرند. برای مثال در ایالت های مسیحی نشین مانند شمال شرق هند از برگزاری انتخابات در روز یکشنبه و در ایالت های مسلمان نشین مانند تلنگانا از برگزاری انتخابات در روز جمعه خودداری می کنند تا فرایند رای دهی با مناسک دینی افراد تقارن پیدا نکند. در این انتخابات ۹۰۰ میلیون نفر صلاحیت رای دهی دارند که چیزی معادل کل جمعیت استرلیا و اروپا می باشد. به منظور رای گیری ۱ میلیون باجه رای گیری و ۲.۳ میلیون ماشین رای گیری الکترونیک در نظر گرفته شده است. ماشین های رای گیری از سال ۱۹۸۲ وارد چرخه انتخابات هند شده که شمارش آراء را حداقل ۱۰ برابر سریع تر از شمارش آراء دستی می‌کند. وزارت امور داخلی هند، کمیسیون انتخابات  و پلیس مرکزی هند سه نهاد برگزار کننده این انتخابات پر هزینه هستند.

مجلس هند دارای دو بخش لوک سابها (خانه ملت) و راجیا سابها(شورای ایالات) است. اولی که با فاصله فراوان دارای نفوذ و قدرت بیشتری است توسط مردم تعیین می‌شود و به “خانه پایینی” معروف است، و دومی که مجلسی از قانونگذاران ایالتی است و به اموری نظیر هنر، ورزش و تجارت می پردازد “خانه بالایی” نامیده می شود که هر دو در دهلی نو و در نزدیکی “دروازه هند” قرار دارند. انتخابات خانه ملت هر ۵ سال یک بار برگزار می شود که در آن افراد بالای ۱۸ سال به پای ماشین های رای گیری رفته و با رای به کاندیداهای مورد نظرشان، هم اعضای خانه ملت را که ۵۴۳ نفر هستند، و هم نخست وزیر و دولت بعدی هند را تعیین می کنند. حزبی که حداقل ۲۷۳ نماینده آن در مجلس رای بیاورد نخست وزیر را تعیین کرده و دولت تشکیل می دهد. چنانچه این حد نصاب ایجاد نشود حزبی که بیشترین صندلی ها را از آن خود کرده دولت تشکیل می دهد. در کنار این ۵۴۳ نماینده ملت، رئیس جمهور نیز از دیگر اعضای مجلس است که این حق را دارد تا چند نفر را به عنوان نمایندگان اجتماعات اقلیت در هند به این مجلس اضافه کند. حداکثر تعداد نمایندگان خانه ملت ۵۵۲ نفر می باشد. خانه ملت دارای یک سخنگو، معاون سخنگو، رئیس مجلس و رهبر اپوزیسیون می باشد. در هر جلسه خانه ملت رسم بر این است که یک ساعت ابتدایی به طرح سوال نمایندگان از وزرا می‌گذرد  که به “ساعت پرسش” معروف است.

در این انتخابات کاندیداها از طریق حزب مورد نظرشان وارد می شوند. بنابراین رای دهندگان بیش از آنکه به اشخاص رای بدهند به حزب مورد نظرشان رای می دهند. هر یک از احزاب بیانیه انتخاباتی خود را منتشر می کنند و در آن از خدمات حزب خود در دوران قدرت دفاع می کند، از برنامه هایی که برای دولت آینده دارند پرده برداری می کنند و همینطور تیشه نقد به ریشه رقیب اصلی خود می زنند. در کنار انتشار بیانیه حزب، کاندیداهای اصلی به راهپیمایی های انتخاباتی در شهر های مورد نظرشان نیز می پردازند و در طول این راهپیمایی ها با طرفداران خود دیدار کرده و سخنرانی می کنند. اگرچه بیش از ۲۳۵۴ حزب ثبت شده در هند وجود دارد، اما حدود ۵۰۰ عدد آنها در انتخابات کاندیدا دارند. دو حزب اصلی که رقیب یکدیگر به شمار می روند “حزب کنگره ملی هند” با رهبری راهول گاندی ۴۸ ساله از خاندان گاندی ها و نهروها، و حزب “مردم هند” با رهبری نارندرا مودی ۶۸ ساله نخست وزیر فعلی هند است.

مهمترین مضامینی که در شعارهای انتخاباتی کاندیداها دیده می شود عبارتند از: مقابله با تروریسم، تقویت هویت ملی، مبارزه با فقر، افزایش درآمد کشاورزان، ایجاد اشتغال، تامین حقوق کاست ها و اجتماعات مختلف، تحول در بهداشت و سلامت، و حقوق زنان. شعارهای مبارزه با فقر و نابرابری در حالی در هر دوره انتخابات تکرار می شود که نابرابری اجتماعی در این کشور در حال افزایش است. به طوریکه ۱% هندی ها دارای ۷۰% ثروت کل کشور هستند که اگر پولهای سیاه را هم به آن اضافه کنیم به چیزی حدود ۸۵% می رسد. نرخ بیکاری به ۶.۱% رسیده و حدود ۲۱% افراد زیر خط فقر زندگی می کنند[۱]. در کنار این کاستی ها اما رشد اقتصادی در هند رقم چشمگیری دارد که با نرخ رشد تولید ناخالص داخلی ۶.۸% پیش بینی می شود به زودی این کشور با پیشی گرفتن از انگلستان تبدیل به پنجمین اقتصاد بزرگ جهان بشود. ۴۶% اقتصاد هند را کشاورزی، ۳۱% خدمات و ۲۳% آن را صنعت تشکیل می دهد.

نتایج انتخابات هند در قالب توصیف تعداد رای دهندگان در گروههای جنسی زن، مرد و تراجنسیتی‌ها، و همینطور افراد با معلولیت های فیزیکی در تاریخ ۲۳ مه اعلام می شود. میزان مشارکت تراجنسیتی‌ها که تعداد آنها بنا به گزارش دادگاه عالی هند در سال ۲۰۱۴ به ۵۰۰ هزار نفر در هند می رسد؛ و همینطور میزان مشارکت معلولان جسمی اهمیت بسیاری برای اعتبار انتخابات دارد. همینطور در حوزه های رای گیری با شناسایی افراد رای دهنده بالای ۱۰۰ سال امکانات و شرایط لازم برای تسهیل رای دهی این افراد فراهم می شود. در انتخابات دور قبل در سال ۲۰۱۴ مشارکت مردم حدود ۶۶% بوده است. حال باید منتظر ماند و دید آیا سیاست های کم و بیش افراطی نخست وزیر مودی رای های خاموش را به ماشین های رای گیری خواهد کشاند یا خیر، و فرمان بزرگترین دموکراسی دنیا همچنان در دست مودی محافظه کار و کاریزماتیک باقی خواهد ماند یا راهول گاندی نسبتا جوان این بار شکست تلخ سال ۲۰۱۴ را جبران خواهد کرد.

[۱] این آمار از گزارش های منتشر شده در روزنامه The Indian Express در ماه آوریل ۲۰۱۹ گرفته شده است.