تاریخچۀ خوشبختی
فایل پیدیاف معرفی کتاب «تاریخچۀ خوشبختی» نوشته نیکلاس وایت و ترجمه خشایار دیهیمی در ادامه ارائه میگردد. این کتاب توسط خانم الهام فخرایی (پژوهشگر پویش فکری توسعه) معرفی و خلاصه شده است.
ارسطو از قول سولون قانونگذار مشهور آتنی میگوید: «هیچکس را تا هنگامی که در قید حیات است، خوشبخت مخوان». البته این نقل قول در ابتدا عجیب بهنظر میرسد، همچنانکه نیکلاس وایت در ادامه با طرح مثالی از گفتوگوی دو زن در خصوص خوشبختی و پاسخ یکی از آنها به این مضمون که بگذار بمیرم و مدتی بعد از مرگم مشخص میشود که چقدر خوشبخت بودم، به خواننده حق میدهد که در مواجهه با این ایده جا بخورد، اما بهطور تلویحی توضیح میدهد که این دیدگاه درواقع به کلیت زندگی فرد اشاره دارد و اینکه خوشبختی را باید در یک بازه زمانی و کل سنجید.
کتاب تاریخچۀ خوشبختی به زبانی کموبیش ساده گذری نقادانه بر مفهوم خوشبختی در طول تاریخ ۲۵۰۰ ساله تفکر فلسفی دارد. نویسنده اگرچه قصد ندارد در این کتاب توصیهای قاطع در خصوص تعریف خوشبختی یا معیاری برای تعیین میزان آن ارائه کند، اما با تأمل موشکافانه بر این مفهوم و آرای مختلف فلسفی و نیز نقد و بررسی آنها و ارائه مثالهایی ساده کمک میکند زوایای مختلف این مفهوم برای خواننده روشنتر شود.
برای دریافت فایل پیدیاف معرفی کتاب «تاریخچۀ خوشبختی» کلیک کنید.
دیدگاهتان را بنویسید